Gatunki i odmiany. przegorzan pospolity ( Echinops ritro) – roślina wieloletnia, nazywany też przegorzanem ciemnoniebieskim, najsilniej miododajny (450 kg/ha) i najczęściej uprawiany. Zakwita na początku lipca aż do sierpnia; przegorzan kulisty ( Echinops sphaerocephalus) – naturalnie rosnący na stepach, w Polsce uznawany za Skrzyp zimowy to roślina zimozielona o wysokości dochodzącej do 120 centymetrów. Nie jest to ani piękna ani widowiskowa roślina jeżeli bierzemy pod uwagę jej walory estetyczne jednak w Występuje na zbiorowiskach klasy Agropyreta repentis, ze zwizku Agropyro-Rumicion, oraz z klasy Secalietea i Chenoposietea, rzadziej w lasach wilgotnych z klasy Alnetea glutinosae [2]. Znaczenie: skrzyp jest popularnym i trudnym do zwalczenia chwastem w uprawie rolniczej i ogrodniczej. Szczególnie występuje w uprawie ziemniaków. Najpopularniejsze w polskich warunkach to skrzyp bagienny (Equisetum fluviatile), błotny (Equisetum palustre), zimowy (Equisetum hyemale), sitowaty (Equisetum scirpoides), olbrzymi (Equisetum telmateia). Najczęściej rośliny traktowane są jako ozdobne i sadzone w pobliżu oczek wodnych, ale też jako nietypowe rośliny w ogrodach nowoczesnych. Słonecznik jest kwiatem, który warto zasadzić w przydomowym ogrodzie. Nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, a jego żółte główki wprowadzają radosny, letni klimat trwający od lipca do września. Z naszego artykułu dowiesz się, jak uprawiać i pielęgnować słoneczniki, by cieszyć się ich urokiem. Niepodlewam. Już w lipcu czosnek można wykopywać. Jednak ten z początku lipca z reguły trzeba szybko zużyć w kuchni. Ma bowiem jeszcze cieniutkie łuski i nie nadaje się ani do przechowywania, ani sadzenia. Zbór na przechowanie zaczyna się w drugiej połowie lipca. Czosnek jest gotowy do zbioru, gdy ma 50-60% zaschniętych liści. ZKjes. Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale) to roślina wieloletnia należąca do rodziny skrzypowatych (Equisetaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej. Można go spotkać także w Polsce - w wilgotnych lasach i na łąkach. Roślina ma pokrój wzniesiony. Osiąga wysokość 40-120cm. Posiada grube, sztywne zielone pędy przypominające bambusy. Na szczycie pędu zarodniowego wykształca szpiczasty kłos. Roślina najlepiej czuje się w wilgotnym środowisku. Preferuje podłoża żyzne o kwaśnym odczynie. Może rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym. To gatunek dość odporny na choroby, szkodniki i mróz. Skrzyp jest ekspansywny, dlatego warto posadzić go w dużym pojemniku przed umieszczeniem w gruncie. Osłona powinna sięgać co najmniej 30cm w głąb gleby. Z reguły skrzypy zimowe nie wymagają zabiegów pielęgnacyjnych. Można je dokarmić obornikiem lub nawozem dla roślin wodnych - wtedy rosną bardzo szybko. Skrzyp to oryginalna dekoracja oczek wodnych, ogrodów bagiennych i wodnych mini-ogrodów. W szczególności pasuje do ogrodów naturalistycznych i orientalnych. Ziele skrzypu wykorzystuje się w ziołolecznictwie na schorzenia dróg moczowych. zdjęcie: KENPEI - KENPEI's photo, CC BY-SA Oryginalna, wieloletnia bylina zimozielona – wodna lub przywodna, z wyraźnie zaznaczonymi segmentami, które posiadają w środku szerokie przewody powietrzne. Roślina w pełni mrozoodporna i odporna na szkodniki, będąca prawdziwą ozdobą ogrodu przez cały rok. Skrzyp zimowy zaliczany jest do roślin leczniczych, a pozyskiwanym surowcem jest ziele skrzypu o szerokich właściwościach zdrowotnych. Gatunek ten wykazuje bardzo umiarkowane wymagania glebowe. Lubi obfite podlewanie, a w miejscach suchych rośnie zdecydowanie wolniej i dorasta do mniejszych rozmiarów. Przepięknie prezentuje się nad brzegami oczek wodnych, stawów oraz w egzotycznych ogrodach w stylu japońskim. Równie zjawiskowo wygląda sadzony w donicach na balkonach i ogrody bardzo często z systemem nawadniania stanowią doskonałe miejsce do pięknego wzrostu tej ciekawej rośliny. Skrzyp zimowy to roślina żarłoczna – lubi intensywne nawożenie i słoneczne stanowiska. Wyglądem przypomina pędy bambusa. Nie wytwarza kwiatów ani nasion, tylko zarodniki. Pojawiają się one jednak dopiero w drugim roku uprawy w okresie od lipca do sierpnia. Czarne końcówki pędów zarodnionośnych zakończone są krótkim i spiczastym kłosem przypominającym szyszki. Jest to w 100% naturalny wygląd tej rośliny. Po ich wytworzeniu pęd zamiera, a w miejsce starych „szyszek” pojawiają się nowe. Skrzyp zimowy rozmnaża się wiosną poprzez podział kłączy. Roślina ta jest odporna na działanie chorób, a jej pielęgnacja ogranicza się realnie do usuwania usychających, starych intensywnych zimowych wiatrach na otwartych przestrzeniach gdzie mógł ulec połamaniu zaleca nie ścięcie całkowite na wiosnę w celu odmłodzenia kęp. Proponowane stanowisko: słońce/półcień lub cień oraz miejsca wilgotne, podmokłe (ewentualnie nawet płytka woda). Znakomicie rośnie również w klasycznym ogrodzie pod nawadnianiem kropelkowym. Skrzyp zimowy tworzy proste, nierozgałęzione, zielone pędy nadziemne połączone kremowymi węzłami, dorastające do 150 cm wysokości. Pędy rośliny osiągają grubość do 12 mm, co odróżnia odmianę od zwykłego skrzypu zimowego, którego łodygi nie przekraczają grubości 6-8 mm. Sadząc go w gruncie należy od razu zadbać o sztywne ograniczenie rozrastania się rośliny na boki. Strefę korzeniową rośliny warto ograniczyć po bokach poprzez wkopanie wgłąb bariery korzeniowej w postaci blachy folii HDPE lub poprzez posadzenie jej w plastikowej donicy, przy czym osłona powinna sięgać co najmniej na głębokość 40 do 50 cm wgłąb ziemi. Gdy rosnące poziomo pod ziemią pędy natrafią na przeszkodę, zmienią kierunek pnąc się w górę i zagęszczając istniejącą kępę. Najlepszym rozwiązaniem jest sadzenie Skrzypu zimowego w dużych pojemnikach, dzięki czemu można łatwo kontrolować skłonność tej byliny do rozrastania się na boki. Gdy zasilimy skrzyp zimowy obornikiem, osiągnie on maksymalny wzrost, a pędy będą cieszyć oko silnie nasyconą zielenią. Skrzyp zimowy potrafi rosnąć także w podłożu jałowym, lecz jego wzrost jest wtedy bardzo spowolniony, a roślina osiąga dużo mniejsze rozmiary. Dodanie odpowiednio dobranego nawozu zdecydowanie przyśpiesza rozrost rośliny, jest okazalsza i w szybszym tempie tworzy okazałe kępy. Do nawożenie zalecany jest nawóz uniwersalny do oczka i ogrodu lub podwójne dawki nawozów organicznych. Equisetum Heymalle uznawane jest za jedną z najstarszych roślin występujących obecnie na Ziemi. Skrzyp – charakterystyka Skrzyp (Equisetum L.) jest byliną rozpowszechnioną na całym świecie z wyjątkiem Nowej Zelandii i Australii. Jest to absolutnie unikatowa roślina, poczynając od prehistorycznego pochodzenia sięgającego trzeciorzędu, a może nawet kredy, a na niezwykłych właściwościach kończąc. Można powiedzieć, że skrzyp jest żywą skamieniałością. Łodygi skrzypu (nazywanego „końskim ogonem” albo „stalowym zielem”) zawierają w swoim składzie krzemionkę, która czyni je bardzo mocnymi. Ich powierzchnia ma szorstką strukturę, co pozwala wypolerować skrzypem do połysku metalowe elementy, wyszlifować drewno albo kamień, wyczyścić naczynia z sadzy, a nawet użyć jako pilniczka do paznokci. Oczywiście, w dzisiejszych czasach istnieją specjalne narzędzia i preparaty do wymienionych zadań, ale w starożytności skrzyp był niezastąpionym pomocnikiem człowieka. Skrzyp zimowy – uprawa w ogrodzie Jednym z gatunków skrzypu, który może stworzyć w ogrodzie efektowny krajobraz, podkreślając jego styl, jest skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.). Posiada on cenną umiejętność zachowania dekoracyjnego wyglądu przez cały sezon – jest wieloletnią rośliną zimozieloną. Wysokość pędów skrzypu zimowego dochodzi do 130 cm, przy średnicy 5-10 mm. Pusta w środku łodyga jest żebrowana (15-25 żeberek) i składa się z węzłów i międzywęźli, co bardzo przypomina zewnętrznie bambus. Łuskowate listki łączą się wokół łodygi, tworząc wąskie, ciemne opaski. Ponieważ takie zredukowane liście nie mogą pełnić funkcji fotosyntezy, zamiast nich robi to sama łodyga. Stanowisko do uprawy skrzypu zimowego Skrzyp zimowy potrzebuje wilgotnego, słonecznego, nieco osłoniętego stanowiska. Gleba powinna być wilgotna, lekko kwaśna, bez zastoju wody. Bez względu na planowaną dla niego rolę w ogrodzie trzeba pamiętać, że w naturze rośnie w wilgotnych lasach i na łąkach. Jeśli skrzyp zimowy zostanie posadzony z dala od zbiornika wodnego, nie należy oszczędzać dla niego wody. Dobrze dostosowuje się do stanowiska. W przypadku skrzypu (i innych zwalczanych bezwzględnie gatunków) bardzo aktualne wydają się być słowa austriackiego uczonego Konrada Lorenza: Jeśli jakiś gatunek wydaje nam się szkodliwy albo niepotrzebny, to znaczy, że za mało go znamy. Skrzyp zimowy: sadzenie, pielęgnacja i rozmnażanie Na metrze kwadratowym należy sadzić 3-5 sadzonek skrzypu. Można też utworzyć z nich małe grupy po 10 sztuk. Skrzyp zimowy jest bardzo długowieczny. Najlepiej jest pozostawić go na tym samym miejscu przez wiele lat bez przesadzania. Aby ograniczyć jego agresywne rozprzestrzenianie się poprzez rozłogi i odrosty, trzeba sadzić go w gruncie w dużym pojemniku, albo zakopać na głębokość co najmniej 30 cm odpowiednie zapory. Przycięcie łodyg wykonuje się wiosną. Zalecana jest ochrona zimowa i przed zimowym słońcem, najlepiej z gałęzi i liści. Skrzyp zimowy najlepiej jest rozmnażać wiosną przez podział. Skrzyp zimowy przypomina nieco pędy bambusa Zastosowanie skrzypu zimowego Trudno wyobrazić sobie lepszą stylizację na bambus, niż zastosowanie skrzypu zimowego. Wiecznie zielone ozdobne pędy rośliny wpiszą się pięknie w zakątek ogrodu w japońskim stylu. Zwłaszcza jeśli uzupełni się kompozycję odpowiednią dekoracją. Na przykład gładkie otoczaki pasują idealnie do pionowych linii zielonych „bambusów”. Także styl high-tech wzornictwa ogrodowego skłania się ku lakonicznej urodzie skrzypu. Szczególnie, kiedy ta roślina zostanie wkomponowana w drewniane pomosty, metalowe i betonowe elementy, koniecznie ze żwirową podsypką różnych frakcji i barw. Prostota, lekkość linii i mocna zieleń – to podstawowe atuty skrzypu zimowego. Pozwalają mu na egzotyczny wygląd nawet na tle niepozornej, szarej ściany albo płotu. Gęsty zagajnik zielonych pędów widoczny jest już wczesną wiosną, kiedy większość roślin jeszcze się nie zazieleniła. Skrzyp idealnie nadaje się do stworzenia tła albo głównego elementu przy oczku wodnym. Skrzyp polny (Equisetum arvense L.) Najbardziej znany gatunek skrzypu, pospolity w całym kraju. Jak każda rodzima roślina, przystosowana do naszych warunków, również skrzyp polny bez trudu wygrywa konkurencję z uprawianymi w ogrodach egzotycznymi gatunkami i odmianami kwiatów i warzyw. Ale można przecież spojrzeć na niego z innej strony, wykorzystać jego zalety, dostrzec w nim proste piękno. Skrzyp polny dorasta do 40 cm wysokości. Zebrane w okółki przy węzłach długie, cienkie odgałęzienia nie są właściwie liśćmi, tylko pędami. Poza krzemionką zawiera liczne substancje czynne, dzięki którym już w starożytności skrzyp stał się cenną rośliną leczniczą. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwkrwotoczne, odtruwające, moczopędne. Stosowany jest też do wyrobu kosmetyków. W przypadku skrzypu (i innych zwalczanych bezwzględnie gatunków) bardzo aktualne wydają się być słowa austriackiego uczonego Konrada Lorenza: „Jeśli jakiś gatunek wydaje nam się szkodliwy albo niepotrzebny, to znaczy, że za mało go znamy.” Wielu z Was skrzyp w ogrodzie kojarzy się z niechcianym chwastem, którego ciężko się pozbyć. Istnieją jednak gatunki skrzypu, które przy odpowiednim zaprojektowaniu mogą stanowić niepowtarzalny element w ogrodzie. Warto więc rozważyć tą roślinę przy projekcie swojego ogrodu. Do czego pasuje? Skrzyp charakteryzują segmentowane, silnie wyprostowane pędy rosnące jeden obok drugiego mogące na pierwszy rzut oka przypominać pędy bambusa. Taki wygląd rośliny świetnie sprawdza się w ogrodach nowoczesnych, założeniach minimalistycznych oraz ogrodach wodnych. Skrzyp sprawdzi się też świetnie jako roślina do pojemników. Dzięki osiąganym rozmiarom może stanowić osłonę od strony sąsiada czy też alternatywę dla niskiego żywopłotu w ogrodzie. Gatunki Do wykorzystania w ogrodach polecane są dwa gatunki – skrzyp zimowy (Equisetum hyemale) i skrzyp japoński (Equisetum japonicum). Oba gatunki są wytrzymałe jak i odporne na choroby oraz mróz. Osiągają do ponad metra wysokości ( przy czym skrzyp japoński jest nieco wyższy) i są zimozielone. Dobrze znoszą formowanie i cięcie. Projektując skrzyp w naszym ogrodzie należy pamiętać o kilku rzeczach: 1. skrzyp jest rośliną ekspansywną – aby uchronić się przed rozrośnięciem się skrzypu na terenie całego naszego ogrodu należy sadząc roślinę ograniczyć jej bryłę korzeniową (np. poprzez wkopanie blachy), co dodatkowo sprawi, że roślina będzie rosła zwarcie i tym samym stworzy gęstą, zieloną ścianę jest rośliną bagienną – skrzyp najlepiej posadzić w pobliżu wody np. na skraju oczka wodnego czy nawet w płytkiej wodzie. Jeśli jednak nie planujemy wody w ogrodzie, należy zadbać, aby gleba była wilgotna lub posadzić skrzyp w pojemniku. Mamy nadzieję, że po naszym krótkim artykule zmieniliście zdanie na temat skrzypu i od dziś nie będzie się Wam kojarzył wyłącznie z wszędzie niechcianym chwastem a wyjątkową rośliną. Jeśli więc szukacie zimozielonej, nietypowej rośliny do nowoczesnego ogrodu to skrzyp będzie dla Was idealnym wyborem! Pojawienie się w ogrodzie skrzypu z reguły nic dobrego dla niego wróży. Przypięto mu etykietę agresywnego chwastu, który trzeba zwalczać. Ale nic nie jest aż tak jednoznaczne! Pośród kilkunastu gatunków skrzypu, z których w Polsce rośnie dziesięć, można znaleźć takie, które z powodzeniem można wykorzystać do tworzenia ogrodowych kompozycji. Dowiedz się więcej

skrzyp zimowy w ogrodzie